image
Andy Warhol, 1964, still.

Trije fersen foar Falentyn – Oersettingen

Eppie Dam - Fers2 nû. 4, 12 febrewaris 2015

De kersetiid

Le temps des cesires

Jean-Baptiste Clément, 1866

As ’t tiid foar ús wurdt om kersen te plukken

en klyster en geal fan moarns oant jûns let

har útlibje wolle

dan wurde de fammen healwiis yn ’e holle

en fiele de steltsjes de sinne om ’t hert;

as ’t tiid foar ús wurdt om kersen te plukken

dan jubelt de geal fan moarns oant jûns let.

Hoe koart is de tiid om kersen te plukken

wêryn’t wij tegearre, suver in dream,

de earbellen sykje:

de kersen fan leafde dy’t opinoar lykje

as twa drippen bloed dy’t de ein al ferstean;

hoe koart is de tiid om kersen te plukken,

de sier fan koralen, suver in dream.

Komstó yn ’e tiid om kersen te plukken

en bisto benaud foar leafdesfertriet,

de fammen dan mije.

Mar ik dy’t net bang bin om pine te lijen,

ik ken en ferwachtsje it swietbitter liet;

komstó yn ’e tiid om kersen te plukken

dan hasto ek weet fan leafdesfertriet.

Ik bin altyd bliid om kersen te plukken,

mar draach fan dy tiid noch likegoed mei

de skrinende wûne.

Koe ’t wêze dat leaflike feeën mij fûnen,

dan noch lei it sear foargoed op myn wei.

Ik bin altyd bliid om kersen te plukken

en draach fan dy tiid it oantinken mei.

It jier fan de ovenbakte skilderijen

The Year of the Kiln Portraits

Les Murray

Ik kaam yn ’e hûs fan it beamkesetten.

Ik switte, en plofte skean achteroer

op ’e sofa. Ik seach dij en Clare

bij de iterstafel sitten, tegearre

sá moai sjongend dat sels ik it hearde,

mezzosopraan en sopraan, ik leau

wat fan Arno. Do knypeagest nei mij,

en, myn gesicht op punt om te ranen,

moat ik derút sjoen ha as it jier datsto

ús skilderijen makkest, ynmoedich,

fyngefoelich, op keramiken plato’s

yn traachdroegjende ferve, mar ien

of heechút twa kleuren tagelyk, en se

krúslings fêstbûn, wiet, yn plestíken

skepiisdoazen nei de stêd ta droechst.

It wie ynbrând skilderwurk,

ier-Romeinse fotografy, dat him ûntjout

alle kearen nei it fjoer fan de oven

oant it libbet, tiid-befrijd, feroare

troch it earder blanke glazuer.

Letter makkest noch dy fersierde plato’s

foar ús bûnte skoarstienmantel, dat wie it.

Dyn keunst skaait suver út nei profesje.

Mar dat is nuver: it brânt dy net yn.

Do kenst gjin obsesje.

Ferswijde hulde

A Reticence

Ut Les Murray, De planken kathedraal, 2012 [1969]

Nei in sulveren simmer fan stjalprein

ferstienne de hjerst as semintpoeier

yn in papieren sek. Gersfjilden knisperen

mar de kraan fan ’e tiid dripke troch.

De greiden leine der leech bij, lykas dy jûn

yn myn ierste bernejierren, doe’t de sinne

yn it westen opgie,

rûn en lôgjend as de doar fan in smeltoven,

en ik wekker waard, neidat ik siik west hie.

Doe’t ik hearde dat ik oan ien tried wei

sliept hie fan de moarntyd ôf,

skriemde ik it út om dy ferlerne dei,

myn hiele hearlik lange dei.

Sûnder dij hie dat miskien profetys west.

gebrûk makke fan de oersetting fan Maarten Elzinga

Mear fan Eppie Dam

De ingel Gabrielle en oersettingen fan Joni Mitchell
Autopetsjend jonkje en Op it wettersportfestival
Eucalyptus
Selsportret neffens in foto en Bloeiende eucalyptus bij de hjerst
Hommaazje oan it lansearplak en De fiskers op South Head
Wurkgelegenheid foar de klasseleaze kastes en De takomst
De pûltsjepreek
De wandied en In dagewoane reinbôge
Troch de houtseagersdoarpen
Houthakker yn ’e middei Oersetting fan Noonday Axeman fan Les Murray
1 2 3 4 5