Poëzy
Kosmysk
Doe’t skodzjend fan de oerknal noch
de loft rûnom de skyl
it rûge oerflak skruten duts
gie lûd sonoar en yl.
Yn ’t blanko ûnbeheind begjin
atomen botsten blyn
as hong it libben derfan ôf—
Dochst ticht dyn dakgerdyn.
Yn dat hielal treau sapiens earst
mei einepikefel,
mar ringen as rûtinesaak
de ûnderskepsels del.
Tss, wa’t syn rol as kosmysk sjocht:
in swetser, seisto en
de rêst giet yn ’e blêdblaasgûl
fan bûtendoar ferlern.
Mear fan Friduwih Riemersma
| De treastpoezen fan it Frysk (it frysk is sa hoopfol en de minsken snappe it net) |
| Fatale Gysbertstrategyen of, de lang ferfleine lúkse fan jin ôffreegjen foar wa’t of, de lang ferfleine lúkse fan jin ôffreegjen foar wa’t in Fryskliterêre priis feitlik is |
| As elkenien in priis krijt is dy weardeleas en it Hânfêst is min foar keunst |
| Gjín oankundiging Gysbert-sjuery … eh Provinsje? |
| Jou dat bern in iisko It prestiizje fan in literêre priis berêst op bekwame nominaasjes |
| Neiklinke yn in taalfakuüm Blaumelly fan Abe de Vries |
| Heavens wat is it libben goed Dalik oan ’e kant skood troch de Relysjuery! |
| De sosjale kosten fan fergriemen It neoliberalisme lit jo foar alles opdraaie |
| Net langer lulle no Wite mûle, swarte molke fan Elmar Kuiper |
| Pidgin X in rassistysk-nasjonalistysk plan |