Slauerhoff yn Oersetting
Mear yn de simmer fan 2016...
Dat duorret noch lang. De winter moat noch komme.
Mar wy freegje jo likegoed om klear te sitten. Want net inkeld is dichter Eppie Dam hurd oan it wurk en is poëzij oersetten hast altyd in sisyfosput. Mar ek is, om’t it wurk fan Jan Jacob Slauerhoff net in konkreet en ûndubbelsinnich boadskip bringt, troch de jierren hinne besocht om Slauerhoff by útinoar rinnende kultuerteoryen en literêre fisys yn te liivjen. Fan âldheid en romantysk symbolisme oant realistyske saaklikheid en takomst, en net te ferjitten it ynpassen fan Slauerhoff yn ús Fryske polityk, ommers hy wie dochs in ‘Friez’ne soan’, it ropt altyd wol wat op. Mar as jo by it wurk sels bliuwe? Wat bart der dan? Wy sille de Slauerhoffoersettingen bringe as wurk yn wurding: dan kinne jo it sels sjen. Noch efkes geduld!
Oersetting Eppie Dam, 2015, út Jan Jacob Slauerhoff, Verzamelde gedichten, 2008.
Stjerrebern
Sterrenkind
In stjerrenacht hommels op ierde bedarre,
Troch stowyn jage yn sniedún ferlern,
Houthakkers brochten nei har fiere doarpen
As in bedjippe skat it stjerrebern.
Hja tochten har froulju gelokkich te meitsjen
Omdat syn mantel fan sulver wie,
Mar hja moasten him noedzje en by him weitsje
As wie er in bern dat har skaaimerken hie.
De mantel koene hja nearne slite,
Gjin sulversmid dy’t it foar wier oannaam;
De pryster woe fan gjin fûnlingdoop wite,
Dat heidenbern dat fan ’e moanne kaam.
Gjin timmerman hie him as feint yn ’e rekken,
Dy teare prins mei de macht fan in flie.
De kosters jagen him fuort út ’e tsjerken,
It heidenbern dat stil yn tinzen stie.
En wer op in nacht soe er ferdwine;
It doarp hie al hiel wat ljochtbern minder,
Wylst samar gâns mear stjerren skynden.
It wie sân jier lyn. En opnij winter.
Mear fan Eppie Dam
| Genede moat ik neat fan ha Ik, gjin Brahman, tink himels oer myn faam./ Ik doch yn hûs allinnich wat ik kin |
| stik foar stik ik in mins hat sân gesichten / in dichter ken se út ’e holle |
| Dèr Mouw, [Neist myn pendule] Neist myn pendule sit, yn konsintraasje / fergien, de iisfûgel fan Van Hoytema |
| Dèr Mouw, Dof fiolet is ’t west Dof fiolet is ’t west en pearzich griis. / Noch rin ik troch it swier beripe gers |
| Kavanagh, De lange tún It wie de tún fan de gouden appels, / In lange tún tusken it spoar en de wei; |
| Stiengrize grûn O stiengrize grûn fan Monaghan, / De laits fan myn leafde hast meinom; |
| Monaghans hichten Monaghans hichten, / Jim ha my makke ta de man dy’t ik bin |
| Gedichten fan Eppie Dam: Jûn ha wij yn Idzegea Jûn ha wij yn Idzegea it ljocht útswaaid / en koe mei koarting fan de hjerst |
| Gedichten fan Eppie Dam: En doe it siikmeitsjend Frysk Ik woe de deis nei Grins wer sûnder kop/ en starte moarns – it wie in oer of seis |
| Gedichten fan Eppie Dam: Animal Farm &slquo;Franciscus’ Ik bin net de grutste draver,/ net de grutste draver fan ’e stâl |