Slauerhoff yn Oersetting
Mear yn de simmer fan 2016...
Dat duorret noch lang. De winter moat noch komme.
Mar wy freegje jo likegoed om klear te sitten. Want net inkeld is dichter Eppie Dam hurd oan it wurk en is poëzij oersetten hast altyd in sisyfosput. Mar ek is, om’t it wurk fan Jan Jacob Slauerhoff net in konkreet en ûndubbelsinnich boadskip bringt, troch de jierren hinne besocht om Slauerhoff by útinoar rinnende kultuerteoryen en literêre fisys yn te liivjen. Fan âldheid en romantysk symbolisme oant realistyske saaklikheid en takomst, en net te ferjitten it ynpassen fan Slauerhoff yn ús Fryske polityk, ommers hy wie dochs in ‘Friez’ne soan’, it ropt altyd wol wat op. Mar as jo by it wurk sels bliuwe? Wat bart der dan? Wy sille de Slauerhoffoersettingen bringe as wurk yn wurding: dan kinne jo it sels sjen. Noch efkes geduld!
Oersetting Eppie Dam, 2015, út Jan Jacob Slauerhoff, Verzamelde gedichten, 2008.
Stjerrebern
Sterrenkind
In stjerrenacht hommels op ierde bedarre,
Troch stowyn jage yn sniedún ferlern,
Houthakkers brochten nei har fiere doarpen
As in bedjippe skat it stjerrebern.
Hja tochten har froulju gelokkich te meitsjen
Omdat syn mantel fan sulver wie,
Mar hja moasten him noedzje en by him weitsje
As wie er in bern dat har skaaimerken hie.
De mantel koene hja nearne slite,
Gjin sulversmid dy’t it foar wier oannaam;
De pryster woe fan gjin fûnlingdoop wite,
Dat heidenbern dat fan ’e moanne kaam.
Gjin timmerman hie him as feint yn ’e rekken,
Dy teare prins mei de macht fan in flie.
De kosters jagen him fuort út ’e tsjerken,
It heidenbern dat stil yn tinzen stie.
En wer op in nacht soe er ferdwine;
It doarp hie al hiel wat ljochtbern minder,
Wylst samar gâns mear stjerren skynden.
It wie sân jier lyn. En opnij winter.
Mear fan Eppie Dam
| Oersetting fan in gedicht sûnder titel fan Joseph Brodsky Dy jun doe bij us walmjend fjoer, ’t wie raar,/ dêr waarden wij in swarte hynst gewaar. |
| Sûnder titel (Foar A.A. Achmatova) en ‘Bij de hûndertste bertedei fan Anna Achmatova’ It gekraai fan hoannen klinkt, se beare fel,/ learzens stampe oer de strjitwei op en del |
| ‘It Betize Famke’ en ‘Ûnder Ben Bulben / VI’ Dat betize famke dat muzyk betinkt,/ har dichtkeunst dûnsjend oer de kaai |
| ‘Iensum de seemok heal yn ’e slom’ en ‘Al dy bylden’ Wat as ik dy freegje soe/ om út it hoal fan de geast? |
| ‘In Ierse fleander sjocht syn dea oankommen’ en ‘In man wurdt wizer mei de jierren’ Ik wit dat ik myn lot temjitte flean / heech mids de wolken oan ’e himel set |
| ‘Oan in bern dat dunset op ’e wyn’ en ‘Twa jier letter’ Dûnsje mar ta, do bern op it strân;/ wat soesto bang, mei wille en tier/ bij brâning en stoarm oan ’e hân? |
| Werom’t de Tuken Fertoarren Ik skriemde doe’t de moanne tjin de fûgels brimme:/ ‘Lit de ljip roppe wêr’t er wol, de wylp krite sûnder erch |
| It Lan fan Lok O grif mannich sterke boer/ briek it boerehert midstwa/ as er seach dit lân fan lok |
| ‘Hij heart it gûlen fan de Sigge’ Ik swalkje oer de igge/ fan dizze godferlitten poel |
| ‘It liet fan Swalkjende Aengus’ & ‘Hij jout de wylp in beskrobbing’ Ik socht yn ’t nutebosk beskûl/ omdat myn kop fol gleonens wie |