Op Ropsyl
Der is in flakte, neffens stedske mjitting leechte,
fol kleur en rigen biten om tsjin stoarm te rinnen,
fermits de foarried fan myn oeren op ’e knibbels
dêr net al koppe is mei help fan de kalinder.
Of sjoch oars fan sipels ’t meijaand, krigel lof.
De finnen net ferpatst as ponygreide, net
tekentafele foar de fabrikaazjes fan in eigen
maksel, tsjinjend brimsen, rûpen, útstjitgrinzen.
Der is in flakte, wat ek sizze wol: ferline.
Dêr rint gewaaks op âlde rigels noch nei see
en slacht healwizich of opfleanend jin temjitte
noardewyn, fan wolken tsjûk as skieppetsizen.
It dreambetochte ûnleech wachtet oant it keart –
fan ’e slûs floeit wetter oer yn flechten fûgels.
En de âlde bargeboer, hy fuorret sûnder argewaasje
de ynfaazjes fan it longerfolkje oan de ierden dyk.
Mear fan Abe de Vries
| Grand tour God brekt ûnrjochtfeardige rjochters de nekke, / tocht de mem. En liet har soan gean op grand tour. |
| Gedichten om mar better dalik te lêzen Miskien wiene wy der beide, Jennifer, mei de holle / net by, miskien wie ik by Simen Styl |
| De frijmitseler fan Camstrabuorren Libben en wurk fan Dirk Bouma Nieuwenhuis (1814-1873) |
| De betsjoende boeredochter Skriuwer en mienskip yn it Spannum fan Waling Dykstra |
| It plagiaat fan Verwijs Fryske literatuer yn Platdúts en Hollânsk perspektyf |
| It folk, skjin as wetter Konstruksje fan kritysk Frysk folkseigen by Waling Dykstra |
| De histoarje fan de duvel en Watse Klop Waling Dykstra, in folksferhaal en de skoalstriid yn Noard-Fryslân |
| ‘Jimmer moat ik smeulend hearre’ De leste minstreel fan Walter Scott en it liet fan Waling Dykstra |
| Scientias Miskien ha de aliens gjin/ fêste grûn ûnder de fuotten. |